سفره آردی عشایر بختیاری و قشقایی : وسیله ای است که زنان ایلات و عشایر بختیاری و قشقایی و روستائیان استان از آن برای نگهداری آرد در هنگام پخت نان استفاده می کنند .زنی که نان می پزد بر روی زمین در کنار یک اجاق می نشیند. این زن در طرف چپ خود لگن پر از خمیر را می گذارد و سپس در جلوی رویش سفره ای می گسترد
که روی آن میز کوچک وگرد کوتاهی است بنام (توسی) اجاق که در طرف راست زن قرار دارد توسط یک ورقه آهنی به شکل دایره که اندکی محدب است به نام (تووه)پوشیده شده است . زیر آن سنگهائی است که فاصله انها با هم به نحوی است که ضمن کار بتوان به زیر آن هیزم راند . زن نان پز کمی آرد دور (توسی)روی سفره می پاشد و…
بعد از انجام پخت نان آردهای اضافه ریخته شده در سفره باقی می ماند تا برای پخت بعدی از آن استفاده شود سفره آردی اغلب به صورت ساده و بی نقش از پشم و نخ پنبه ای و یا تماما نخ پنبه ای به شیوه گلیم بافته می شود .چله کشی سفره آردی مانند قالی بوده و تکنیک بافت فقط بالا و پایین بردن چوب (هاف) و عبور پود صورت می گیرد
که با شانه زدن (کرکیت)تکمیل می شود این کار تا انتها به همین صورت انجام می شود . در بعضی سفره ها بعد از چند رج پود گذاری رنگ پود را عوض نموده تا نفش راه راه به وجود آید عرض چله سفره آردی ۱/۲۰ تا ۱متر و طول آن ۱/۶۰ تا ۱/۵۰متر که توسط دار زمینی بافته می شود.
دیدگاهتان را بنویسید