تک درخت صنوبرو بر آوردن حاجات:ا

ک درخت صنوبرو بر آوردن حاجات:ا

آدمی آرزومند است وامیدوار است این آرزوها محقق شوند وبه همین دلیل بدنبال مرجعی می گردد که با وی درد دل کند یا از او مراد بخواهد یا او را واسطه خیر گرداند و این امر البته از لحاظ روانشناسی قومی دارای اهمیت بسیاری است با وجود اصطلاحاتی از قبیل آبِ مراد ، سنگ مراد در میان بختیاریها نشان دهند همین امر است . در این زمینه به یک مورد منحصر به فرد و قابل توجه در بختیاری اشاره می کنیم :

مونس افرادایل به هنگام کوچ در گذر گاههای تنگ و پر خطر ، در دشتها، دامنه کوهها ، تک درختهای تنها هستند که به آنها پرزه یا پرزین می گویند . ایل با آنها میعاد ها می بندد به یادشان نذرها می کند . بر این تک درختها از دلش حرفها دارد ، درد دل می کند . با بستن پارچه ای با انه پیوند می بندد ، پیوند سلامتی ، پیوند دگر بازگشتن ، پیوند دیدار دوباره ، قول و قرار ها می گذارند ، آنها را به شهادت می گیرند ، شهادت از برای سختیها و قول وقرار چیزی که بازگردند با دستهایی پر و بره هایی چاق وچله و پایی پرتوان از ییلاق به قشلاق و بالعکس.

هر که برای پرزه درد دلی دارد ، ان یکی غمگین از تلف شدن دامهایش ،پرزه را به شماتت می گیرد ، جبرانش را از پرزه می خواهد ، آن دیگری سلامتی بچه هایش را وآن دخترک روشنی بختش را … پرزه اگرچه توانش ناچیز است در بر آوردن همه خواست ها ، اما دل که می دهد ، امید که می د هد ، لااقل گوش شنوایی دارد … پرزه ها هر کدامشان جایی دارند و مکانی آن یکی بر تپه کوهی ، دیگری در منزل دشتی .

در میان این تک درختها تنها بید بیکس یا بی بی تنها ارج و مرتبه ای دیگر دارد . کمتر بختیاری را می شود شناخت که لا اقل برای یک بار سراغ بید بیکس نرفته باشد . تک درختی بر بالای موهی در لاخوشک آقا احمد درختی کهنسال، عمری به اندازه همه یادهای ایل .

برایش احترام خاصی قائل هستند . آنها معتقدند که هر کس شاخه ای از این درخت را بشکند گرفتار مصیبت خواهد شد . زندگیش را سیاهی خواهد گرفت دار وندارش از میان می رود ، گوسفندانش تلف می شود.

در پای درخت بید بیکس سنگهایی یافت می شود شبیه گوسفندان ، بختیاریها معتقدند که شبی چوپانی ره گم کرده به پای بید بیکس می رسد . چون شب بوده چشمش یارای دیدن بید بیکس را ندارد و شاخه ای از درخت را برای راندن گوسفندانش می شکند . به همین خاطر سنگ می شود و گوسفندانش نیز همچنین و این سنگها نشانه اوست . بید بیکس میعادگاه دردمندان است ، آنهایی که گرفتارند ، آنهایی که سرمایه و هستی شان را باخته اند ، از دامنه کوه بالا میروند ، آنجا نذر می کنند و از او کمک می خواهند.

در بعضی نقاط شهری و روستائی نیز از این درختان وجود دارد

تعدادی از این درختان و مکان آنها عبارتند از : درخت گلابی(باباحیدر)،درخت بلوط (اردل)،درخت چنار(آلیکوه)،درخت نارون( طاقانک)، درخت بلوط (شهرکرد،گردنه رخ)،درخت بلوط(ارجنک)،درخت بادام (نافچ)

ترانه ی بید بیکس از دیدار محمودی