در میان این تک درختها تنها بید بیکس یا بی بی تنها ارج و مرتبه ای دیگر دارد . کمتر بختیاری را می شود شناخت که لا اقل برای یک بار سراغ بید بیکس نرفته باشد . تک درختی بر بالای موهی در لاخوشک آقا احمد درختی کهنسال، عمری به اندازه همه یادهای ایل .برایش احترام خاصی قائل هستند . آنها معتقدند که هر کس شاخه ای از این درخت را بشکند گرفتار مصیبت خواهد شد .
زندگیش را سیاهی خواهد گرفت دار وندارش از میان می رود ، گوسفندانش تلف می شود.در پای درخت بید بیکس سنگهایی یافت می شود شبیه گوسفندان ، بختیاریها معتقدند که شبی چوپانی ره گم کرده به پای بید بیکس می رسد . چون شب بوده چشمش یارای دیدن بید بیکس را ندارد و شاخه ای از درخت را برای راندن گوسفندانش می شکند .
به همین خاطر سنگ می شود و گوسفندانش نیز همچنین و این سنگها نشانه اوست . بید بیکس میعادگاه دردمندان است ، آنهایی که گرفتارند ، آنهایی که سرمایه و هستی شان را باخته اند ، از دامنه کوه بالا میروند ، آنجا نذر می کنند و از او کمک می خواهند.
در بعضی نقاط شهری و روستائی نیز از این درختان وجود دارد تعدادی از این درختان و مکان آنها عبارتند از : درخت گلابی(باباحیدر)،درخت بلوط (اردل)،درخت چنار(آلیکوه)،درخت نارون( طاقانک)، درخت بلوط (شهرکرد،گردنه رخ)،درخت بلوط(ارجنک)،درخت بادام (نافچ)
ترانه ی بید بیکس از دیدار محمودی
دیدگاهتان را بنویسید