وقتی سعی می کنید از یک کوه بالا بروید، خیلی چیزها می توانند اشتباه کنند. سرمازدگی، بادهای شدید، کمبود اکسیژن، هیپوترمی و قطرات هزار فوتی در مرتفع ترین قله های جهان امری عادی است.
بیش از ۲۰۰ جسد تنها بر روی قله اورست دفن شده اند که بسیاری از آنها در معرض دید کوهنوردانی هستند که به بالاترین سطوح می رسند. و این قبل از این است که مشکلات راهپیمایی بازگشت به پایگاه اصلی را در نظر بگیرید.
برای کسانی که در کسب و کار فتح کوه ها هستند، هیجان صعود هرگز عاری از خطر نیست. رسیدن به این رویا – و بازگشت به صورت یکپارچه – حتی برای کوهنوردان باتجربه نیز دشوار است. اما موفقیت، اگر بتوانید آن را به دست آورید، می تواند زندگی را تغییر دهد.
ژاپن فردا روز کوهستان را جشن می گیرد، یک تعطیلات عمومی ملی برای گرامیداشت کوه ها. هر ۱۱ آگوست (به این دلیل انتخاب شده است که کانجی برای “۸” شبیه یک کوه کوچک به نظر می رسد)، کارگران و دانش آموزان روز را تعطیل می کنند تا از هوای تازه لذت ببرند، دوباره شارژ شوند و در فضای باز عالی بگردند.
اگرچه بسیاری از ما به این زودی از قله اورست صعود نمی‌کنیم، اما همه ما کوه‌هایی برای خود داریم که در انتظار فتح هستند. در اینجا، چهار کوهنورد ژاپنی که برای رسیدن به رویاهای خود با عناصر، کهولت، انتظارات جنسیتی و مرگ تقریباً قطعی شهامت کردند.
جونکو تابعی: زن در بالای جهان
با ایستادن فقط پنج فوت قد، ممکن است جونکو تابی را به عنوان یک کوهنورد رکورد شکن ندانید، اما او دقیقاً همین است. در سال ۱۹۷۵، تابعی اولین زنی بود که به قله اورست رسید. در آن زمان از زنان انتظار نمی رفت که به کوهنوردی بروند، هرگز فکر نمی کردند به بلندترین قله جهان برسند.
تابئی به ژاپن تایمز در سال ۲۰۱۲ به یاد می آورد: «از طرف حامیان مالی به ما گفته شد که باید در عوض بچه ها را بزرگ کنیم. . حتی از زنانی که شغل داشتند، فقط از آنها می خواستند که چای سرو کنند.» Tabei بدون دلسردی باشگاه سنگنوردی بانوان را تأسیس کرد،
اولین باشگاه سنگنوردی تماماً زنانه در ژاپن. او که فارغ التحصیل ادبیات آمریکایی از دانشگاه زنان شووا بود، به عنوان ویراستار در یک مجله علمی کار کرد تا اکتشافات خود را در سراسر جهان تأمین مالی کند.
زمانی که او سرانجام به اورست نگاه کرد، تابی یک تیم کاملاً زن را برای فتح این کوه بزرگ جمع کرد.
صعود او بدون عارضه نبود: تیم او در ارتفاع ۲۱۳۲۶ فوتی از سطح دریا مورد اصابت بهمن قرار گرفت و خود تابعی در هجوم برف بیهوش شد. در آخرین امتداد سفر، تابی باید از طریق یک خط الراس یخی و لبه چاقویی در لبه صخره بین مرز کوه چین و نپال عبور کند و سرانجام به قله صعود کند. ا
ین خطر نتیجه داد: با سفر موفقیت آمیز خود به اورست، تابی اولین زنی شد که به هفت قله صعود کرد، بلندترین قله ها در هر قاره و یک دستاورد بزرگ برای کوهنوردان. او در مورد این خطر گفت: “هرگز این سوال در ذهن من وجود نداشت که بخواهم از آن کوه بالا بروم، مهم نیست مردم چه می گویند.”
یوئیچیرو میورا: مردی که با اسکی از اورست پائین آمد
در مستند برنده اسکار در سال ۱۹۷۵ “مردی که اورست را با اسکی به پا کرد”، یک اسکی باز قهرمان از روی صورت سرهنگ جنوبی کوه اورست با سرعت ۴۰ درجه به پایین سر می خورد. اسکی باز کوهنورد ژاپنی یوئیچیرو میورا بود که در سن ۷۰ سالگی مسن ترین مردی شد که به قله اورست رسید.
با توجه به اینکه ۸۰ درصد از مرگ و میرهای اورست در هنگام فرود اتفاق می افتد، این یک سرمایه گذاری خطرناک بود. با این حال، برای میورا، رسیدن به رویای او یک سفر مادام العمر بود: نام آشنا در ژاپن، او سه بار قله اورست را صعود کرده است.
فکر می‌کنم اگر فردی ۸۰ سالگی را به عنوان یک شروع در نظر بگیرد، زندگی‌اش جالب‌تر می‌شود.» میورا در مصاحبه ای با تلگراف گفت: “شما به یک هدف – هر چند بزرگ یا کوچک – نیاز دارید تا سلامت و تناسب اندام خود را در راستای آن بسازید.” لزومی به بالا رفتن از کوه نیست. می تواند هر چیزی باشد. من سه بار به اورست صعود کردم و هر بار یک مشکل سلامتی برای افراد مسن داشتم. اما من توانستم آنها را درمان کنم زیرا هدفی داشتم.»
نائومی اومورا: کوهنورد تنها
در حالی که اکثر کوهنوردان مشهور با کمک یک تیم به قله های غیرممکن می رسند، نائومی اومورا با رسیدن به همان ارتفاعات به تنهایی نام خود را به دست آورد.
کاوشگر ژاپنی اولین کسی بود که در سال ۱۹۷۸ به تنهایی به قطب شمال سفر کرد، اولین کسی بود که به تنهایی آمازون را قایق کرد و اولین کسی بود که صعود زمستانی انفرادی به دنالی، بلندترین قله آمریکای شمالی را به پایان رساند.
در این بین، او طول ژاپن را پیاده روی کرد، از برخورد خرس قطبی فرار کرد، روی یک صفحه یخی شکسته گیر افتاد و یک سگ سورتمه ای انفرادی از آلاسکا به گرینلند را به پایان رساند (در هنگام ورود اومورا به یک اسکیمو گفت: «من از گرینلند آمده ام. مرد متحیر از او پرسید گرینلند کجاست).
او به عنوان یک قهرمان ملی و بزرگترین ماجراجوی انفرادی پس از چارلز لیندبرگ توصیف شده است، اما برای Uemura جذابیت اکتشاف انفرادی همیشه شخصی بود.
اومورا گفت: «در تمام شکوه تنهایی… این یک آزمایش برای خودم است، و چیزی که من از آن متنفرم این است که مجبور باشم خودم را در مقابل دیگران آزمایش کنم.» اومورا در سال ۱۹۸۴ پس از اینکه اولین فردی بود که در یک صعود زمستانی به قله رسید، در کوه مک کینلی ناپدید شد.
Uemura، عکاس نشنال جئوگرافیک Ira Block در قطب شمال
کن نوگوچی: محیط بان
سالانه بیش از ۸۰۰ نفر برای صعود به قله اورست تلاش می کنند. هر یک از این اکسپدیشن ها به چندین پوند تجهیزات نیاز دارند: ظروف اکسیژن، کیسه خواب، و مواد غذایی و سایر موارد.
اما یک چیز وجود دارد که به راحتی نمی توانید آن را در ارتفاع ۲۰۰۰۰ فوتی بالای سطل زباله پیدا کنید. کن نوگوچی پس از صعود به قله مشهور در سن ۲۵ سالگی، به طور مستقیم شاهد این بود.
در طول صعود، او شاهد جنبه شگفت انگیز کوهنوردی بود: پوند زباله های پراکنده دامنه کوه را سیل کرده بود، بقایای اکسپدیشن های قبلی و تعداد کمی از داوطلبان پاکسازی توانمند.
او در مصاحبه ای پس از اتمام صعود خاطرنشان کرد: “قبل از رفتن، همیشه تصاویری از اورست زیبا را در تلویزیون می دیدم. فکر می کردم اینطور باشد. اما وقتی به آنجا رسیدم، همه جا زباله پیدا کردم.” نوگوچی با انصراف از اقدام، گروهی از کوهنوردان را سازماندهی کرد تا شروع به برداشتن زباله از کنار کوه کنند. تیم او بیش از ۸ تن زباله، از جمله بیش از ۴۰۰ ظرف اکسیژن دور ریخته شده را از کوه خارج کردند.
امروزه، نوگوچی به یکی از قوی ترین صداها در حمایت از اقدامات محیط زیست در ژاپن تبدیل شده است. او تلاش‌های پاکسازی در کوه‌های سراسر جهان از جمله کوه فوجی را رهبری کرده است که به عنوان نماد ملی و مقصد اصلی توریستی، هر ساله مقادیر زیادی زباله را از بازدیدکنندگان جمع‌آوری می‌کند.
کوهنوردانی مانند جونکو تابی به آرمان نوگوچی پیوستند و ائتلافی از کوهنوردان را تشکیل دادند که از کوهنوردی پایدار حمایت می کنند. کار قابل توجه او نشان می دهد که وقتی موانع خود را افزایش می دهید، هنوز هم می توانید مسیر را برای دیگران پشت سر خود باز کنید.
vavir.ir
دیدگاهتان را بنویسید